درباره ساز نقاره برترین اساتید آموزش نقاره در کرج

ساز نقاره یا ناقاره یک نوع ساز می باشد،

که در ایام قدیم هنگام جنگ آنرا می نواختند.

نقاره انواع مختلفی دارد و در مناطق مختلفی از ایران بکار می رود

مثل نقاره خطه شمال کشور ,نقاره سنندج , نقاره فارس

نقاره در زمانهای قدیم، هم در مواقع جنگ به کار می‌رفت

و هم در مواقع صلح، به این معنی که به هنگام نبرد یک ساز رزمی محرّک و شورآفرین بوده

که آن را بر کوهان شتر می‌بستند و نقاره‌چی‌ها سوار بر شتر شده

و در میدان جنگ می‌نواختند و در موقع صلح به عنوان یک ساز بزمی در سورها و میهمانی‌ها،

بر گردن می‌آویختند یا در محل‌های معینی روی جایگاه قرار می‌دادند و می‌نواختند

ناقاره به انواع و اندازه‌های مختلف و در نقاط مختلف ایران وجود دارد.

نقاره‌ی شمال (گیلکی) :

از دو کاسه‌ی سفالی که یکی کوچکتر از دیگری می‌باشد تشکیل شده،

انداره این ساز به این صورته که قطر دهانه ی کوچک معمولاً ۱۶ و دهانه ی بزرگ ۲۲ سانتیمتره.

نقاره‌ی سنندج :

از نوع شمالی کمی بزرگتره، بعضی وقتها به اسب میبندن

و نوازنده سوار بر اسب با دست شروع به نواختن میکنه.

نقاره‌ی فارس :

مثل دوتای قبلی جفتی، ولی با اختلاف زیادتری در اندازه.

قطر دهانه ی کوچک ۲۲ و دهانه ی بزرگ ۳۹ سانتیمتر و شکل آن نیز خمره‌ای فشرده‌است.

قدیمی‌ترین سند مربوط به نقاره‌خانه حرم مربوط به سال ۱۰۱۲ هجری قمری

و براساس اسناد معتبر حکومتی، نقاره‌خانه حرم در دوره قاجاریه همزمان

با رسمیت یافتن مجموعه آستان قدس رضوی، سر و سامان می‌یابد

که البته از دوره‌های زمانی مختلف در این خصوص اسناد پیوسته موجود نیست.

در مرکز اسناد آستان قدس رضوی بیش از ۶ میلیون سند وجود دارد

که از این تعداد نزدیک به ۸۰۲ سند قدیمی مربوط به نقاره‌خانه حرم مطهر است..

آموزش دهل در کرج