آموزش ارف در کرج آموزشگاه آوادیس

ارف:

آموزش موسیقی کودکان نه با درس های موسیقی،که با بازی آغاز میشود.

نباید کارمان را با موسیقی شروع کنیم،بلکه بایدبه موسیقی مجال دهیم تا از دل بازی بیرون بتراود.

بسیار مهم است که کودک فرصت کافی برای بازی کردن بیابد و بدون مزاحمت دیگران

بتواند درون مانده ها را بیرون بریزد و بیانشان کند.واژگان و اصوات باید

همزمان از بطن بازی های بداهه و موزون برون کشیده شوند.
«موسیقی و بلاخص،ملودی،برای کودک نورسیده از بنیادی ترین افزار بیان گری شمرده میشود

و به او امکان میدهد تا احساسش را از زنده بودن ابراز کند.

کودک با استفاده از صدا های آمیخته به واژگان،اداها،

حرکت های ریتمیک،و بازی به انسجام حسی-حرکتی دست می یابد.»

دست زدن و پا کوبیدن هم از ابزار بیان گری آنها به شمار میرود.آن ها خاشخاشک،

مضراب و جعبه های چوبی و اشیاء دیگر را برمیگیرند و سر خود با آنها یا بر آنها میکوبند؛

حالا تصور کنید که مربی ازآنها بخواهد که این کار بکنند.اشیایی که بدوی ترین صداها را تولید می کنند،

بیش از همه با روان کودک همخوانی دارند و همین اشیاء یا منبع های صوتی هستند

که در مرحله های مقدماتی به کار می آیند.حالت هت و راه های مختلف بازی کردن و نواختن

و حس هایی همچون اشتیاق به صدای بلند یا آهسته،

زیر یا بم،و حس های مشابه به گونه ای شگفت انگیز و سریع رشد و بلوغ می یابند.

کودکان از راه حرکت دادن اندامشان (راه رفتن ،دویدن،جهیدن و غیره…) به نظمی ریتمیک میرسند

و از خلال کارهایی چون تنفس،سخن گفتن و زمزمه کردن،نخستین بن مایه های ملودی و نظم ملودیک را می آفرینند.

اگر در این مرحله گمان ببریم که آموزش ملودی پردازی باید به شکلی جدی تر دنبال شود،آنگاه دیگر نباید

سازهای ملودی پرداز ساده-همانند ساز های تیغه ای؛چوبی ها بر فلزی ها ترجیحدارند-را از آنها دریغ کرد.