درباره ساز تار برترین اساتید آموزش تار در کرج

ساز تار یکی از دلنوازترین سازهای وطنی محسوب میشود که امروزه به عنوان ساز ملی مشهور است.

تار در اصل واژه ای است سانسکریت. این ساز جزو سازهای زهی زخمه ای قرار دارد.

شکل ظاهری آن به اینگونه است که از قسمت کاسه که خود به دوقسمت :

بزرگ و کوچک تقسیم شده که قسمت کوچکتر را نقاره میگویند.

کاسه تار را میتوان از چوب گردو ، سنجد ، از ریشه ی بعضی از درختان ساخت ولی باید بدانیم که

بهترین و مرغوب ترین چوب ، چوب توت است که انواع مختلف دارد . توت سیاه بهترین آن است.

روی کاسه و نقاره ی تار پوست کشیده شده و خرک تار بر پوست کاسه تکیه کرده است قسمت نقاره

در قسمت بالایی به دسته (گردن)متصل شده است.

دسته تار از جنس چوب می باشد که در طرفین آن استخوان کار گذاشته میشود تا از فرسایش چوب

به جهت تماس زیاد انگشتان جلوگیری کند.دسته تار بلند (45 تا 50سانتیمتر)است .

دور دسته دستان ها (پرده هایی عمود بر طول آن با فواصل معین بسته شده،

قطر هردستان در اصوات اصلی دستگاهای موسیقی ایرانی کمی بیشتر از اصوات گذرا و

کم اهمیت تر این موسیقی است.بر دستۀ تار تعداد 28 دستان (پرده) بسته میشود.

شش سیم ساز پس از بسته شدن به سیم گیری که زیر کاسه قرار دارد و گذشتن از روی خرکی

که روی پوست کاسه قرار دارد طول دسته را نیز طی میکنند و سرانجام به گوشیها که درجعبه ای

به نام سرپنجه قرار دارند، بسته می شوند.

سیم های شش گانه عبارند از دو سیم سفید (پایین)که همصدا کوک میشوند،

دوسیم زرد(همصدا)یک سیم سفید نازک بنام (زیر)و یک سیم زرد(بم)که دوتای آخری غالبا به فاصله ی اکتاو کوک میشوند.

تارسازی است که نقش تکنوازی یا همنوازی هردو را میتواند برعهده گیرد .

تار در ایران و برخی مناطق دیگر مانند آذربایجان و ارمنستان و گرجستان رایج است.

غلامحسین درویش یا درویش خان سیم ششمی به آن افزود که همچنان به کار می‌رود.

تار با مضرابی از جنس برنج بطول تقریبی سه سانتی متر نواخته میشود.

آموزش تار در کرج